"ang mundo ay balanse" yan ang linyang ilang libong beses ko nang narinig at ilang libong beses ko na ring binanggit. May sariling paraan ang mundo at ang mga bagay-bagay upang mapanatili ang balanse nito. pag may puti, may itim. pag may kaliwa, may kanan; kapag may dumating, may umaalis...

Sana hindi na lang ako naging mem kung ang pagiging mem ko nag sisimbolo sa pag-alis ng ilan at sa simula ng pag-alis ng ilan, lalo na ng mga ate at kuya namin sa PAN. Kung ito nga lang ang sanhi, malamang mas pipiliin kong hindi maging mem, kaso ang pag-alis nila ay hindi na mapipigilan pagkat yun ang kailangan. nakapanghihinayang, isang semestre lang ang naiwan upang kamiý magsama-sama. maraming nangyari, pero tila ang patatapos nito ay masyadong maaga. sa isang banda nagiging makasarili na lamang ako. kaya naman, hahayaan na lamang silang umalis, baon nag ilang madadramang alalala (ang crap ng intro...)

grabe, mamimiss ko silang lahat... ang ewan kasi.. haha... third year nung hiling nagkaroon ako ng emotional attachments sa mga tao... (kaya nga nung fourth year, ako lang ata ang hindi umiyak o nabitter man lang sa class namin nung graduation, pano kahit sa classmates wala akong emotional attachments) gayunman...

siguradong maaalala ko si ate Nic... sa alaysining kami unang nagkita... kahit hindi ko kilala noon, siya ang binoto kong CN rep... (actually, si kuya harrell ang kilala ko, siya hndi)... totoo yun, kahit hindi pa ako Alaysining... kahit wala pang kulay pula sa katauhan ko, binoto ko siya... haha.. ewan ko kung bakit, siguro dahil... ewan... haha... grabe... walang makakapantay sa kanya dahil siya lang ang sosyalang member ng AlaySining.. haha... siya lang ang natatanging Fried Cookies- kapag walang lab, laging naka shorts or dress at parang nakakawala sa hawla... haha... Siya sana yung buddy namin, pero better na hindi siya, mas bagay na sina karen at Dana ang buddies niya... mas marami silang commonalities.. haha... ^^ sosyalan yang si ate nic, pero ibang iba pag tumawa na.. haha... ang talino pa, best N-D student, na nagmula sa PAN-Alpa (haha.. Alpa pala eh..) isa siya sa iilang taong kilala ko na mayaman pero kayang makisalamuha sa lahat ng uri at antas ng tao...

sino bang makakalimot kay kuya emman? sa dami ng pananakit na inabot ko dun.. imposibleng makalimutan ko yun... siya lang ang nilalalang na nanuntok sa akin.. my gulay, na hanggang ngayon ay nananakit pa... haiz... haha.. gayunman, ang sining na ginagawa niya ay pangit.. (joke) ay walang makatutumbas.. oo nga, siya lang, as in sya lang ang one and only talentado.. (oo na, tama ka na.. haha...) ayun, wirdo kasi si kuya emman, kapag galit, nananahimik pero kapag walang problema, ang gulo... minsan nananakit.. haha... adik.... ayun... hindi ko siya malilimot dahil sa mga usapan namin tungkol sa mga bagay-bagay... sa mga teorya tungkol sa lipunan, sa mga isyu at pasanin ng pagiging lider,ng malaki man o maliit na bagay... at sa mga bagay-bagay na umiikot sa PAN...

nandyan pa ang nag-iisang model sa PAN... ang bukal ng kapogian... haha... si kuya Enrik... nakakatuwa talagang tignan ni kuya enrik.. noon pa lang, ang saya na niyang tignan... lalo na yung niti niya.. haha... nakakahawa... banat kung banat... lately lang kaming nagsimulang magusap... dahil sa kem 40 at bio 11.... nakakatuwa, kasi iba kung manginspire si kuya enrik... hehe.. nilalaglag niya yung sarili niya.. haha... joke lang... pero ayun.. marami akong natutunan sa kanya... grabe.. kahit halos nakaratay na yung standing ko sa kem.. umayos pa.. haha... salamat kuya enrik... haha.. napakainspiring ng buong personality niya.. haha... isa rin sya sa mga taong mahirap magalit.. hehe... ang bait niya kasi... pasaway din pala siya... kumakian ng isaw kahit sinabihan nang wag kumain.. haha... pero go lang.. minsanan lang naman... masayang kausap yung si kuya... lahat, mapajologs na topic, balbal na topic hanggang sa seryoso na, lahat mukang may sense kapag siya ang kausap.. haha...

siyempre di makakalimutan ang lola bruhilda kong nanay jenz.... haha... nung una, ang sungit niya.. sila lang ni tatay emman ang nakasimangot nung mems apps day.. tinanong ko nga sarili ko, "ano bang problema nun"... feeling ko kulang na lang isumpa kami dahil ang lala ng event na yun.. haha.. pero ayun.. ndi rin naglaon ay naging nanay jenz ko siya... siya lang sa pan ang kakaiba ang boses.. ipit na parang bata... haha... siya lang din ang matandang hanggang ngayon ay nagtatantrums pa.. haha... joke lang.. pero ayun.. siya ang tumayong nanay ko sa PAN.. hehe... nagkaroon tuloy ako ng special na attention mula sa kanya... hehe... at dahil nanay ko nga siya.. concerned sya sa akin.. hehe.. nagtatanong pa yun ng -"ok ka lang ba anak?"... hehe.. nakakatuwa kasi para tlagang nanay... hehe...

si kuya gerard naman.. ha-ha... siya ang pinaka na the best pang buddy sa buong buhay ko.. ( adik, pano, sa pan lang naman ako sumali at sasali. wala namang app process ang mass orgs...) pero among sa mems na may buddies ngayon, siya ang highest sa rank ko.. kahit sinabi ko nun na si nanay jenz o ate naf ang kukunin kong buddy kung hindi si kuya gerard ang buddy ko, wala pa rin papantay kay kuya. ngayon, nakita ko na ang dahilan kung bakit kami naubusan ng binid na buddy, kung bakit si kuya gerard ang nakuha namin. lahat nga talalga ng nangyari sa app process ay may kabuluhan. Ngayon, kayang-kaya kong sabihing hindi ko ipagpapalit yung buddy ko, kahit magsama pa sina nanay jenz at ate naf. (haha...) ayun, moving on... makulit din yun, sobrang makulit... pasaway din, mahilig bumanat pero pag siya ang binabanatan, nag-iiba na nang mukha... haha... pero sobrang bait... mababaw ang kaligayahan, lahat kayang iappreciate mula sa pinaka komplikado't engrandeng bagay hanggang sa pinaka simpleng bagay.... sa lahat ng mems, siya ang dapat tawaging kuya.. haha.. (ang bastos ko, parang inexclude ko na yung iba..) parang si kuya maverick ko si kuya gerard... mahilig magtanong kung kumain na ba ako, at malamang lamang, magyayayang kumain... open sa lahat, kahit magkaiba kami ng piniling perspektibo sa politika, ayun, nagkakasundo naman kami... maingay, pala-tawa pero halatang may ilang bagay na sinasarili lang. minsan kahit halata na, pilit pa ring itatago... nakakatuwa kasi hindi yun namemersonal...marunong makibagay sa lahat ng tao at higit sa lahat, ang bagay na natutunan ko sa kanya ay ang pagkontrol sa sarili at tamang disiplina. at bilang pagtatapos, isa lang ang masasabi ko.... (basahin ng may lalim ng boses)--> Ha-Ha!

ang ateng nabunot ko.. haha.. si ate kay! nasal ang boses... ang tanging mem na koreana.. haha... nakakatuwa kasi mahilig kaming magngitian... tapos titigil tapos magsisisihan kung bakit ngumitngiti.. haha.. may pagkaadik-adik tong si ate kay... haha.. ang hilig mag-iwan ng gamit sa tambayan tapos magtataka kung bakit nawawala na yung gamit niya... ang creepy minsan tignan ni ate kay, puwede nang multo sa korean film... katakot.. haha... lagi ko rin yang kasundo.. hindi ko nga alam kung pano naatim nun ang ugali ko.. haha... hindi ko pa rin yun nakikitang magalit... taPOS lahat kasundo... parang hindi makabasag pinggan ang image. haha... santo?!? gayunman, masaya kasi isa sya dun sa mga taong ,ready makinig at sumagot sa mga out of this world kong mga tanong.

then sina kuya gideon at ate jaymee, hindi sila palatambay sa PAN pero gayunman, masasabi kong maaalala ko rin sila dahil sa ilan ngunit katanda-tandang mga gawain. si kuya gideon , grabe, ang bagal nyang kumain... haha... habang si ate, in fairness, walang laway issues.. hahaha.... si gideon na solid sa paniniwala... ang kalmado niya, wala ngang issues. haha... laging nakangiti, (kuya, fgnrdgoifnawf? ang sagot: oo) ang haba rin ng pasensya... tulad ni kuya gerard, makulit, sobrang makulit.... grabe bumanat... haha.. kya cguro sila nagkasundo... si ate jaymee naman, dalagang pilipina... (ang itsura..) pero ang cute ng boses.. hehe.. ang ipit... pero ang pagkakatanda ko sa kanya, may pagkaseryoso kapag acads o app process na ang pinag-uusapan... pero kung iba, go! tawa lang ng tawa...

ang bilis ng panahon... isang sem na pala ang lumipas... sa totoo lang, ngayong sem ko lang natutunan yung value ng isang sem, ng limang buwan. ang daming nagyari, sa sobrang bilis ng panahon, hindi ko akalaing tapos na. gusto ko pa sanang humirit, pero puwede ba yun?!? syempre hindi... hindi rin naman pwedeng istretch ang time. nakakalungkot na malapit na silang mag-pgh, magbatangas at grumaduate. paalis na ang mga ate at kuya ko... and daya nga eh, pumasok kami ng org para lang maiwan.. (anyway, ganun talaga ang tadhana...) tapos vital pa sila sa org.. kadalasan kasi ng events ng pan, halos sa kanila nakasalalay, sila yung kumikilos... malaking kawalan sa PAN ang mangyayaring pag-alis nila. grabe, naalala ko yung sinabi ko noon, bata pa lang kami, pero nung pumasok kami sa PAN, mapipilitan na kaming maging ate at kuya. malamang next year papasok na sa PAN ang mga 08 or kahit nga next sem eh... pero sayang hindi nila makakasama ng isang sem man lang yung mga ate at kuya namin... malaki yung nawala sa kanila. iba eh, ibang ibang iba. ang dami ko pa sanang gustong sabihin, pero mukhang mapupuno ko naraman ang blog ko(nagreklamo na nga si ate jowee.. haha..). basta, ayun, salamat po sa lahat. grabe, isang masayang experience ay naramdaman ko ngayong sem dahil sa inyo. kakaiba ang mga naranasan ko. (nakakainis kasi naattach ako sa inyo at some point... haha.. pero ayos lang) salamat sa lahat ng mga itinuro niyo. Good luck sa lahat ng plano sa buhay. Sana rin ay may napala kayo sa akin... haha... salamat, kahit hindi sapat ang salitang yun. ingat. :D